تاثیر اختلاف اندازه قرنیه دهنده و گیرنده پیوند بر میزان عیب انکساری در قوز قرنیه

چکیده هدف: ارزیابی اثر اختلاف اندازه قرنیه دهنده-گیرنده با در نظر گرفتن اثر طول قدامی- خلفی زجاجیه، بر روی میزان عیب انکساری ایجادشده پس از پیوند قرنیه در مبتلایان به قوز قرنیه. روش پژوهش: تحقیق به روش کارآزمایی بالینی دوسوکور در مبتلایان به قوز قرنیه که نیاز به پیوند داشتند، انجام شد. قبل از انجام پیوند، طول قدامی- خلفی زجاجیه در همه بیماران اندازه‌گیری شد و سپس بیماران به صورت تصادفی در 2 گروه قرار گرفتند. در یک گروه از اختلاف اندازه دهنده-گیرنده 25/0 میلی‌متر و در گروه دوم از اختلاف اندازه 5/0 میلی‌متر استفاده شد. کلیه عمل‌ها توسط یک جراح (م.ع.ج) با یک روش بخیه و با استفاده از یک نوع ترفاین (مکشی هسبرگ) و پانچ مربوط به آن انجام شد. میزان عیب انکساری و دید نهایی دو گروه در 12 ماه پس از پیوند و 2 ماه پس از برداشتن بخیه‌ها مقایسه شد. یافته‌ها: از 36 بیمار مورد مطالعه، 30 بیمار که دوره پی‌گیری آن‌ها کامل بود، مورد بررسی قرار گرفتند و در هر گروه 15 بیمار وجود داشت. به طور کلی، میزان عیب انکساری معادل کروی در گروه 25/0 میلی‌متر به امتروپی نزدیک‌تر از  گروه 5/0 میلی‌متر بود (1/1- در مقابل 5/2- دیوپتر) و پس از برداشتن بخیه‌ها نیز اختلاف مذکور باقی ‌ماند (9/1- در مقابل 2/3- دیوپتر). این اختلاف در زیرگروه دارای طول قدامی- خلفی زجاجیه‌ای بین 7/17-2/16 میلی‌متر، آشکارتر بود ولی هم‌چنان گروه 25/0 میلی متر به امتروپی نزدیک‌تر بود. نتیجه‌گیری و پیشنهاد: برای پیوند قرنیه در مبتلایان به قوز قرنیه، اختلاف اندازه قرنیه گیرنده و دهنده 25/0 میلی‌متر نسبت به 5/0 میلی‌متر، عیب انکساری کم‌تری ایجاد می‌کند. طول قدامی- خلفی زجاجیه قبل از انجام پیوند می‌تواند معیار کمک‌کننده‌ای برای انتخاب بهترین اختلاف اندازه دهنده-گیرنده باشد. در طول قدامی- خلفی زجاجیه‌ای بین 7/17-2/16 میلی‌متر نیز با اختلاف اندازه 25/0 میلی‌متر، نتایج بهتری از اختلاف اندازه 5/0 میلی‌متر به دست می‌آید. انجام تحقیق مشابه در محدوده‌های خارج از حد مذکور پیشنهاد می‌گردد. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1383؛ سال 10، شماره 1: 40-34.